Siebe Drieman
De Engelse groep Traffic – van en met Steve Winwood (1948) – kwam naar Paradiso op vrijdag 23 augustus 1968, en een dag later, zaterdag 24 augustus, de eveneens uit Engeland afkomstige groep The Move (bekend van hits als I can hear the grass grow en Blackberry way). De werkvergunningen waren deze keer goed geregeld. Bij Pink Floyd was dat aanvankelijk niet het geval.
Het geheugen is in grote mate subjectief. Gezien de toenmalige nauwe banden met Paradiso is Hitweek een redelijk goede documentatiebron. Voor dit historische verslag heb ik alle nummers van 1968 nog eens opnieuw doorgenomen.
Van de Nederlandse groepen die in 1968 vanaf het allereerste uur in Paradiso optraden worden door Hitweek uitsluitend de volgende namen genoemd: Circus, Zen, Living Kick, Groep 1850, Dirty Underwear, Dragon Fly, Super Sister, Full House, St. Giles System en de uitstekende groep Ro-d-Ys, die in 1968 meerdere malen in Paradiso speelde. Wanneer sprake zou zijn geweest van andere optredende groepen, dan zouden deze namen met zeer grote waarschijnlijkheid eveneens in Hitweek genoemd zijn. Unieke beelden uit die tijd te zien in de documentaire De Tijdgeest van Johan van der Keuken. De groep Dragon Fly speelt het nummer Celestial Dreams (36 – 37.16).
Er zijn in later tijd allerlei mythes ingebracht en namen genoemd, er werden zelfs lijsten opgesteld van namen van groepen met data van optredens, maar dat alles berust voor zover mij bekend niet op echte historische bronnen. Paradiso was altijd meer bezig met het volgende concert dan met de administratie van wat geweest was. Het is echter ook zo, dat in 1968 aangekondigde concerten een enkele keer op het laatste moment niet doorgingen. De groep Tyrannosaurus Rex (later meer bekend geworden onder de naam T. Rex) zou dezelfde avond als The Move optreden, maar ze kwamen niet. Ook Captain Beefheart kwam in 1968 niet. Soms moest de ene groep zeer snel door een andere vervangen worden. Dergelijke detailzaken werden dan niet later nog eens door Hitweek genoemd.
Cuby and the Blizzards
De contacten met de diverse Nederlandse groepen werden vooral door Koos Zwart geregeld, die ook persoonlijk met veel musici bevriend was. Zeer vaak aanwezig in dat eerste halfjaar van Paradiso waren Cuby and the Blizzards, met behalve Harry Muskee ofwel Cuby (1941-2011), de gitaarvirtuoos Eelco Gelling (1946) en een uitstekende Herman Brood (1946- 2001) op piano. De andere bandleden die in 1968 in Paradiso met de groep optraden waren Jaap van Eik (1944) basgitaar en Dick Beekman (1946) drums. Weliswaar soleerde Herman Brood niet, maar het donkere timbre van zijn melodie ondersteunende pianospel was in grote mate bepalend voor de sound van deze groep in de periode 1968. Op het toenmalige, ongeveer twee meter hoge podium van Paradiso bevond zich permanent een zware zwarte piano – in feite voor Herman Brood. Bij groepen zonder piano werd dit instrument tegen de achtermuur van het podium gezet.
Cover van Cuby and the Blizzards, Trippin' Thru' A Midnight Blues, 1968 Philips – PY 844 060. bron: Discogs 
Wanneer mijn herinnering juist is speelden C+B dat eerste halfjaar soms zelfs om de twee weken in Paradiso. De frequentie van hun optredens zou nog steeds door meerdere betrokkenen uit die tijd bevestigd kunnen worden. Zoals gezegd, buiten Hitweek ontbreekt betrouwbare, dat wil zeggen controleerbare documentatie, maar ook Hitweek bevatte geen echte duidelijke concertagenda’s.
De sound van Cuby + Blizzards uit 1968 is nog altijd te beluisteren op het album Trippin’ Thru’ A Midnight Blues (Philips 1968). Binnen de uitklapbare hoes van de originele LP bevinden zich een 10-tal bladen met 30 foto’s van de groep en van haar leden. Enkele van die foto’s werden in 1968 in Paradiso gemaakt. Naast de foto’s staat een lovende tekst van Koos Zwart afgedrukt.