Een droomwinkel op een hoekje

Maar, het moest natuurlijk allemaal wel haalbaar zijn. De buurt was mij geheel niet onbekend, sterker nog, ik had, als kind, op één van de woningen erboven wel eens thee gedronken bij een zus van een geliefde oom. Er bevond zich toen beneden in het pandje een tabakswinkeltje, waar ik van mijn oom en tante wel eens een snoepje mocht kopen als we op stap waren. Enfin, jaren later, een afspraak maken dus met Ymere, de woningbouwvereniging. De afdeling commercieel vastgoed wel te verstaan. Ik had een afspraak met meneer de Jong. Héél spannend allemaal, ik had zoiets nog nooit eerder gedaan.

Ik stapte de ruimte binnen en wist meteen, dit is mijn plek! Meneer de Jong zei toen, dus u bent serieuze gegadigde?! Ik dacht, hoe bedoelt hij? Welnu, er waren meer kapers op de kust. De bedoeling was dat je eerst je ondernemingsplan indiende, dat zou beoordeeld worden en degene die ze het best bij de locatie vonden passen mocht het uiteindelijk worden. Ik mijn plan ingediend dus, maar het leek wel een zwangerschap, het duurde uiteindelijk bijna negen maanden voor de uiteindelijke beslissing viel. Er zou iemand anders in 'mijn' winkeltje komen. Ik was hoogst beledigd, ik hoorde daar immers te zitten....... En alsof het al niet erg genoeg was, ik kreeg dit op oudejaarsdag te horen. 2 Januari heb ik toch nog een 'keurig' telefoontje naar meneer de Jong gepleegd om te zeggen dat ik het niet zo netjes vond, omdat hij mij een tijd lang de indruk had gegeven dat ik een goede kans maakte met mijn plan, maar dat wij dit nu niet meer konden terugdraaien en of hij wanneer er weer iets dergelijks in de verhuur zou komen, aan mij wilde denken. Goed dat ik netjes gebleven ben, want nog geen twee weken later belde hij of ik nog interesse had in de hoek Willemsstraat/Lijnbaansgracht, zo ja, dan kon ik het per direct huren want degene waar de keus op gevallen was had afgehaakt. Ik wist niet wat ik hoorde, dus, knop weer om en zo snel mogelijk schakelen. Héérlijk, twee weken flink organiseren en ik kon aan de slag, er was geen tijd te verliezen, want er moest geld verdiend worden om alle kosten te kunnen betalen.

Aardappels en tabak 
In het pandje heeft van 1930-1938 een aardappel/groentehandel gezeten. Vanaf 1938 is het jarenlang tabakshandel geweest, weliswaar van verschillende eigenaars. Voor mij heeft er een jaar of vier een huisarts gezeten, het voorverblijf ingericht als wachtkamer en het achterverblijf als spreekkamer. Daarna heeft het dus 9 maanden leeg gestaan. Mijn winkeltje heb ik de naam 'Delvende Bergopwaarts' gegeven. Vreemd zult u wellicht denken. Voor mij totaal niet vreemd. Mijn voorvaderen waren boekverkopers/boekhandelaars. Van geslacht op geslacht heette de oudste zoon Daniël Bolle, en ik generaties later Daniëlle Bolle. Één van die voorvaders heeft een logo bedacht van een mannetje met een schopje over zijn schouder met boven in het logo de naam Delvende Bergopwaarts en onderin het monogram DB, de initialen. De uitgeverij heette D. Bolle – Rotterdam en die bestaat allang niet meer, maar ik had als kind goed begrepen dat mijn vader er toch enigszins trots op was en ik was trots op mijn vader, die helaas te jong overleden is, dus..... Bovendien vond ik het wel symbolisch, zo op dat hoekje bij die brug, en van nul af aan beginnen, 'scheppende bergopwaarts'.

Winkel van Sinkel 
Het winkeltje op de hoek is een echte 'winkel van sinkel' geworden. Het is echt
alsof je terug gaat in de tijd. Het bestaat uit een voor- en een achterverblijf. Voor heb ik, denk ik, de sfeer weten te creëren door er een echte oude 'grutterskast' te plaatsen, een oude vitrine en een schildersezel in de etalage en een oude 'Berkel' weegschaal op de toonbank. Het achterverblijf ademt de sfeer van weleer met zijn 'granito' aanrecht en de oude spoelbak, de oude, houten deurkrukken, de balken en de oude inpandige kast in de hoek. Ik moet het winkelpand ook in de originele staat houden, maar ik zou natuurlijk niet anders willen.

Ik verkoop dan ook wat Oudhollands snoepgoed, zoals duimdrop en stroopsoldaatjes. Verder zijn de meeste spulletjes ingekocht met een vleugje sentiment. Soms wat meer, soms wat minder. Ik heb nostalgische kaarten/ansichten, maar ook wat museumkaarten. Het moet bij mij in ieder geval lief en leuk zijn. Het moet in ieder geval 'passen' en op één of andere manier een geheel vormen. Mensen moeten het fijn vinden om binnen te komen. Soms willen ze alleen maar even binnen zijn, daar kan ik natuurlijk niet van draaien, maar het moet hoe dan ook wel kunnen vind ik.

Wat je ziet is dat mensen soms dingen vergeten zijn, maar als ze het dan bij mij treffen, dan zeggen ze, o ja, dat was ook zo. Dat kan bijv. het trommeltje zijn waaruit ze bij opa en oma altijd een snoepje mochten pakken. Vaak willen ze dat trommeltje dan gelijk kopen. Ooit kwamen er een wat oudere meneer en mevrouw bij mij binnen die de botervloot van hun allereerste servies vonden die gesneuveld was. Die mensen gingen zó blij de deur uit! Dat zijn fijne momenten, waarbij je iets deelt met mensen. Eigenlijk is het zo, dat mensen van tevoren niet weten wat ze bij mij tegen komen, ik wil ze verrassen. Eigenlijk, zou ik al mijn belevenissen op moeten schrijven bedenk ik me met de regelmaat, maar door de drukte vanwege het feit dat ik het helemaal alleen doe, kom ik daar nu nog niet toe. Wie weet.....

Aanpoten 
Ik heb het winkeltje nu ruim zes jaar. Het is flink aanpoten, alhoewel ik dit niet anders verwacht had. Ik heb me ook nooit rijk gerekend en ik doe wat ik leuk vind, maar ik moet er wel mijn brood mee verdienen en dat valt zo nu en dan niet mee.
Ik zal mijn uiterste best blijven doen, de onderste steen zal boven komen, maar je moet een lange adem hebben. Zeker met de hoge lasten van tegenwoordig. Het wordt de ondernemer niet makkelijk gemaakt. Aan de andere kant, elke dag is voor mij weer een verrassing, ik weet nooit hoe mijn dag zal lopen. Wie er binnen zal wandelen en wat ik eventueel zal beleven en dat is een groot goed. Daar hou ik me voorlopig maar aan vast en ik kijk maar niet te ver vooruit, de tijd zal het leren. Alhoewel ik regelmatig steun en hulp van vrienden en bekenden mag ontvangen, dat mag ook wel even vermeld worden, want er zijn natuurlijk wel eens situaties....