Frederieke Jacobs
Laura Dols (1954) begon haar kledinghandel op een marktkraam op het Waterlooplein. Daarna volgde de winkel Kilo Tien op de Blauwburgwal. In het kleine winkeltje kon je een afwasteiltje vol tweedehands kleren stoppen, om vervolgens tien gulden per kilo kleren te betalen. Kilo Tien was eigenlijk ook een bedoeld om ‘mezelf in het gareel te houden’, bekent Laura, die opgroeide in de Amsterdamse hippiescène en een losbandig leven leidde. Via via kreeg ze een tijdelijke winkel te leen op de hoek van de Herengracht en de Hartensteeg. Daar opende Laura in 1977 op 23-jarige leeftijd opende haar eerste winkel.
De kunstschilder dhr. Lohman, die op de Wolvenstraat 7 woonde en werkte, bood haar de mogelijkheid om zijn huis te betrekken. Dat zou, volgens meneer Lohman, Laura’s 'hele leven veranderen'. Het pand aan de Wolvenstraat 7 bleek een enorme puinhoop, maar met de hulp van vrienden, zoals de acteurs van Orkater, knapte ze de zaak op. Alex van Warmerdam bedacht en schilderde een logo op de ruit, dat tot de dag van vandaag hetzelfde is gebleven. Laura leende geld om haar eerste echte winkel te kunnen starten.
Hippies in het Vondelpark
Laura groeide als Amsterdamse tiener in de jaren zeventig op met de nieuwe hippiecultuur die zich razendsnel verspreidde. Ze struinde het Waterlooplein af voor kralen en bloemenjurken, en ontmoette vrienden in het Vondelpark. Niet alleen muziek, drugs en reizen waren manieren om je als jongere af te zetten tegen oudere generaties: ook kleding vormde een belangrijke uitingsvorm. Laura vertelt gepassioneerd over de jaren ’20 jurken, de vele kettingen en etnische kleding die ze in die tijd droeg. Wat betreft kleding was commercie uit den boze, dienden merken vermeden te worden en er was liefde voor handwerk.
Zakenvrouw
Pas tijdens haar zwangerschap begon ze haar bedrijf serieuzer aan te pakken, vertelt Laura. 'Ik had vaak wel hulp met de inkoop, maar deed het meeste zelf. Omdat de winkel aan mijn woning zat, ging ik gewoon open wanneer ik wakker werd. En het is ook wel eens voorgekomen dat ik in mijn blote kont in huis stond, terwijl er klanten de winkel binnenliepen'.
Hoewel haar idealen niet verminderd waren, begon Laura zichzelf wel meer als een zakenvrouw te zien. Naast haar carrière in tweedehands kleding hield Laura zich ook op andere manieren met duurzaamheid bezig. In 1981 richtte ze de stichting Gered Gereedschap op, die nu nog steeds oud gereedschap inzamelt voor startende ondernemers en opleidingscentra in ontwikkelingslanden.
Van vuilniszak tot webshop
Haar idealen mogen niet veranderd zijn (‘ik wil gewoon betaalbare kleding van goeie kwaliteit aanbieden’), de distributie en verkoop van de kleding is wel sterk veranderd in de afgelopen jaren. Aanvankelijk had Laura geen structurele aanbieder voor haar tweedehands kleding. Ze kocht van van een ‘Joodse tweeling uit Diemen’ of adresjes in Antwerpen, en haalde de kleding per trein, Volkswagenbus of volle vuilniszakken achterop op de fiets.
Tegenwoordig reizen Laura en haar collega’s af naar verzamelpunten in Polen of Amerika. Daar spitten ze door bergen oude textiel en gebruiksvoorwerpen, op zoek naar kleding in de ‘Laura Dols’ stijl die geschikt is om in Nederland te verkopen. Vroeger bestonden er ook goede kledingverzamelpunten in Nederland en België, maar tegenwoordig trekken veel inkopers naar het buitenland voor de beste tweedehands spullen. Doordat ieder kledingstuk door de handen van een medewerker of Laura zelf gaat, weten ze zeker dat een geschikt stuk is voor in de winkel. En of 'de mode' dicteert wat er ingekocht wordt? Nee, daar moet Laura Dols niet zo veel van weten. 'Ik ben altijd al gek geweest op Amerikaanse glitter en glamour, kanten blousjes en jaren ’20 kleding'.
En het verkoopt nog steeds goed. Kleine meisjes, studenten die naar een galafeest gaan en keurige dames uit Zuid, allemaal weten ze Laura Dols te vinden. De straat zelf is inmiddels ook behoorlijk veranderd: toen Laura begon waren er nog gewone winkels. Tegenwoordig is de Wolvenstraat één van de ‘Negen Straatjes’ met bijzondere, hippe en (meestal) dure spullen waar ook steeds meer toeristen op af komen. En zo zal er regelmatig een jurk of hoedje van Laura weer terugkeren naar Amerika.