Kracht door Oefening (13)

Ging het in de twee voorgaande verhalen over de vereniging, dit gaat vooral over de festiviteiten rond de jubilarissen. In het Nieuw Isr. Weekblad van 1 mei 1925 wordt een en ander kort aangekondigd. Tobias de Wit als enig overgeblevene van de oprichters en Jacob van Moppes in verband met zijn dertigjarig lidmaatschap (waarvan 29 als voorzittter). De festiviteiten zouden worden gehouden op 14 juni in het feestgebouw van de Handwerkers Vriendenkring. Van de feestelijkheden zijn korte berichtjes terug te vinden in een drietal kranten.

Veel uitgebreider is het tijdschrift Krachtsport. Het artikel begin feestelijk met: “Bloemenguirlandes slingerden langs de met malsch groen omhangen pilaren, hun weg banend naar het podium, dat dank zij de goede zorgen van den heer v. West, ineen ware bloementuin herschapen was. Aardige jonge dames met frisse toiletten, benevens een jazzbandorkest volmaakten het aanzien, en liet niet na de vrolijkheid er in te brengen (in) Handwerkers Vrienden Kring, waar straks K. D. O. alsmede de beide jubilarissen J. v. Moppes en T. de Wit zullen recipiëren, zag er feestelijk uit.”

Hoewel het artikel ook over het jubileum van de vereniging gaat, is de insteek toch anders. Hier veel aandacht voor de cadeaus. Zo krijgt elk bestuurslid een lamp van het feestcomité. Zijn er sympathiek woorden namens het ‘Damescomité’ door mevrouw Waterman – Pach (Mietje Waterman – Pach, getrouwd met Marcus Waterman). Daarnaast een enveloppe met inhoud bestemd voor de inrichting van een eigen gebouw. Dat eigen gebouw is er nog steeds niet. Jacob van Moppes en Tobias de Wit werden door hun familieleden rijkelijk in de bloemen gezet. Jacob kreeg daarbovenop twee palmtakken namens het damescomité.

De familie

Aardig was het moment, toen des heren de Wit’s aanminnige dochter met een allerliefst speechje haar vader herinnerde aan het dikwerf norse gezicht, dat papa zette als hij zijn potlood had vergeten. En om nu het vergeten van het potlood geheel uit te schakelen, bood zij namens; haar moeder en broertje haar papa een prachtig vulpotlood aan. Opa v. Moppes werd aller aardigst verrast dooreen prachtig bloemenmandje hem door zijn jonge kleindochter aangeboden. “Namens de familie v. Moppes voerde de heer H. Lap, schoonzoon van den heer v. Moppes het woord. Hij uitte zijn erkentelijkheid en schonk papa een gouden lorgnet.”

Aanv. Frits: H. Lap was m.i. niet de schoonzoon, maar zijn stiefzoon. Zie verhalen 14 – 17 voor meer familie informatie en achtergronden!

Mooie woorden

Het zijn de Bondsvoorzitter, zonder de speldjes van verdienste die nog niet klaar waren, de districtsvoorzitter die mooie en lovende woorden uitspreken. Daarnaast zijn er vele zusterorganisaties, aanwezig met cadeaus of afwezig maar met felicitatietelegrammen.

Tot slot: De heer v. Moppes, die anders niet voor een paar woorden op zij gaat, achtte het niet mogelijk door de uitgebreidheid van de verschillende redevoeringen, de juiste woorden te kunnen vinden om allen te antwoorden. Hij wekte echter allen op broederlijk en vriendschappelijk naast K. D. O. voort te werken tot heil van den Districtbond in het bijzonder en van den Nederl. bond in het algemeen.

Terug naar de: Inhoudsopgave 

OF NAAR: Verhaal 14