'Een eersteklas banketbakkerij.'

De redding van het interieur

Het interieur is rond 1780 gemaakt en heeft meer dan anderhalve eeuw in het hoekpand gezeten. Herengracht 558 kent een lange geschiedenis van bewoners en gebruikers: waarschijnlijk had de eerste banketbakker daar al in 1754 zijn zaak. Zeker zes banketbakkers hebben tot 1949 in het pand gezeten.

Hoewel het interieur in 1982 in de collectie van het museum terecht kwam, was het al veel eerder uit het pand op de Herengracht gehaald. In 1949 deed banketbakker Van Thiel zijn zaak over aan banketbakker Te Kieft. Deze wilde zijn zaak vernieuwen en vond het interieur te ouderwets en besloot dat het moest verdwijnen. De slopers waren al begonnen met zagen toen een aantal leden van de Nederlandse Banketbakkers Vereniging hoorden dat het bijzondere interieur uit de winkel werd gesloopt. Per taxi vertrokken ze naar de Herengracht en konden er daar voor zorgen dat het interieur voorzichtig uit het pand werd verwijderd. Ze namen het mee en het werd opgeslagen op de zolder van de Vakschool voor Banketbakkers in de Quellijnstraat. Het interieur maakte daarna vele omzwervingen lang verschillende tentoonstellingen over apotheken en medische zaken. Er werd namelijk gedacht dat het interieur oorspronkelijk gemaakt was als apothekersinterieur, maar uit onderzoek is gebleken dat dat onzin is. In 1982 kwam het uiteindelijk in het Amsterdams Historisch Museum terecht.

Het leven in de Banketbakkerij van Thiel

Mathias van Thiel was de laatste gebruiker van het bijzondere interieur. Hij nam in 1933 de zaak over van zijn vader, Godefridus Johannes van Thiel, die in 1873 het pand op de hoek van de Herengracht had gekocht. Over het leven in deze banketbakkerij ten tijde van Mathias van Tiel weten we iets door informatie van een vrouw die daar in de huishouding hielp in de jaren ‘30. Zij maakte het dagelijks leven van de familie van Thiel twee jaar mee. Het leven bij een banketbakker in huis had zo zijn voordelen. Elke dag mocht ze de schaal met mokka en slagroom uitlikken in de bakkerij. En elke dag kreeg ze bij de koffie twee gebakjes die in de winkel werden uitgezocht.

Banketbakker Mathias van Thiel woonde met zijn gezin, een vrouw en vier dochters boven de banketbakkerij. De bakkerij was in de kelder, de winkel op de begane grond; op de eerste verdieping waren de keuken en de woonkamer, daarboven vier slaapkamers en daarboven weer een zolder, waar dingen lagen opgeslagen. Via een poortje achter de toonbank kon je vanuit de winkel naar het huis achter en boven de winkel komen.

In de bakkerij werkten ongeveer vier mensen: de chef van de bakkerij, Chef De Hoog, meneer Van Thiel zelf en dan nog twee leerlingen. Soms hielp ook nog de loopjongen mee in de bakkerij. In de winkel stond juffrouw Pim, die de klanten hielp. Mevrouw Van Thiel stond waarschijnlijk niet veel in de winkel, meneer Van Thiel hielp wel eens mee als juffrouw Pim vrij of met vakantie was. Hij was erg trots op zijn zaak en ook op het interieur: hij voelde zich er prettig.

De winkel liep goed: er was aanloop in de winkel zelf, maar ook hadden ze een grote uitbrengwijk. Ze brachten voornamelijk naar de gegoede mensen, want de banketbakkerij was een eersteklas banketbakkerij: goedkoop waren ze niet. Nu zou je de winkel vergelijken met zaken als Holtkamp, Pompadour of Wely. Er werd daarom veel naar Zuid gebracht, bijvoorbeeld de Koninginneweg en Willemsparkweg, waar de rijkere mensen woonden. In de winkel werden voornamelijk gebak en koekjes verkocht; dat waren de specialiteiten van de zaak. In 1949 verkocht Mathias van Thiel het pand en de winkel werd door de volgende eigenaar helemaal veranderd.

Stacey's Pennywell

Wanneer je in de zaak bent die nu op dit adres zit, Stacey’s Pennywell, herinnert niets er meer aan dat er in het hoekpand zo veel jaren banketbakkers hebben gezeten. Wel is het trapje op de Herengracht nog te zien dat leidt naar waar nu de keuken is en waar vroeger honderden zakken meel en suiker de bakkerij in moeten zijn gedragen.