Een greep uit mijn vele concerten...

Madness

Voor het eerst naar de grote stad, met een visgraat-colbert geleend van opa. "Doe je wel voorzichtig in Amsterdam, er zijn krakers, drugdealers enz. Niet veilig dus voor een 17-jarige jongen, op tijd thuis, geen drank en drugs", zei mijn moeder. "Jaaaaa ma." Heel stoer op het bushokje gaan zitten, waarbij de buurt meteen reageerde van "dat mag niet". En terwijl ik in de verte de bus zag aankomen, snel eraf, want anders mag je niet mee.

In Amsterdam aangekomen, was het aftasten. Van diverse pluimage, waaronder de skinheads, liep richting Paradiso. Eenmaal binnen voelde ik me op mijn gemak. Het was niet als bij een voetbalwedstrijd je bent vóór Ajax of vóór Feyenoord. Je kwam hier voor een gezamenlijk doel; genieten van muziek, dansend in een ranzige sfeer. Het maakte niet uit hoe je eruit zag. Je sloot tijdens het nummer "Nightboat to Cairo", gewoon aan bij het polonaise-treintje. Bij het laatste nummer van Madness, droegen ze hun logo op petjes. Uiteraard werd er een petje gepikt door een skinhead, slechts om indruk te maken op zijn groep.

Deze avond ging er een wereld voor mij open. Vanaf dat moment, bezocht ik Paradiso vaker. Hierbij een overzicht van enkele concerten: Simple Minds, OMD, ABC, Thompsons Twins, Brood, Scene, Blancmange, Marc Almond, Culture Club, UB40, Bowie, Aswad, Yellowman, Snoop Dog, Echo, Bad manners, UK subs, Burning Spear, Raymond van het Groenewoud, FisherZ, Cramps, Killing Joke, H. Rollins, King Kurt, Depeche Mode, Jesus and the Marychain, Stray Cats, DAF, PIL, Lloyd Cole, Paul Young, Swans, Sisters of Mercy, Duran Duran, Red Hot Chili Peppers, Underworld, Les Negresses Vertes, Adam and the Ants, De Dijk, Big Country, Alarm, Tegentonen festival, Butthole Surfers, Sonic Youth, Claw Boy Claw, Dutch, Div, Ex, Kiem, Pogues, Mink de Ville, Eek a Mouse, Specials, enzovoort, enzovoort.

Door de jaren heen heb ik meer dan 400 concerten bezocht in Paradiso, enkele hoogtepunten:

Bronski Beat

Na afloop John Foster en Steve Bronski tegengekomen bij broodje van Kootje op het Leidseplein. Leuk gesprek gehad over de homoscene ,die zij erg toegankelijk vonden in Amsterdam. Ze uiteraard laten signeren... op een briefje van 5 gulden.

TC Matic 

Het groepje vrienden, dat meeging na Paradiso groeide uit tot een tiental. Waaronder vriend Erik uit Heiloo. Die avond droeg hij de nieuwste Seiko-horloge van dat moment. Tijdens het pogoën verloor hij dit horloge. Na afloop zijn we gaan zoeken en hebben zijn horloge terug gevonden... platgetrapt in de houten vloer! Alleen de horlogekast was nog over. Een legendarisch verhaal dat bij elk concert weer terugkeert: "Hee Erik, hij ligt er nog steeds!"

Iggy Pop 

Het beest ging tekeer zoals je de van "The Father of Punk" mag verwachten. Vrienden moesten tijdens het concert worden afgevoerd richting EHBO, gebroken neus en tanden kwijt door het gebeuk tijdens het pogoën. Kortom een heftig concert. Zoals gewoonlijk belandde we na afloop aan de bar, met een overdosis aan bier. Deze keer letterlijk de wonden likkend. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.  RAW POWER!

Doe Maar

Mijn zusjes, destijds 15 en 17 moesten ook maar eens mee naar Paradiso. Maar dan wel onder begeleiding van hun oudere broer van 19. Een Nederlandse band in een uitverkocht Paradiso dat kan toch niet. Een hoop gedoe met skinheads, deze wilden de zaak verstieren. Henny Vrienten trok zich niks aan van alle commotie en speelde de pannen van het dak. En ik was bij het podium constant mijn zusjes aan het beschermen in de woelige menigte. 

Linksboven onder de groene letter sta ikzelf, frontcover van de OOR.

Mano Negra

In de videoclip was te zien, hoe er een toren van mensen werd gevormd, zo hoog mogelijk. Dit leek mij wel wat om mee te maken. De zaal stond vol met Fransen en Spanjaarden. Geweldige sfeer in uitverkocht Paradiso, feestje bouwen was het motto. de band wist niet wat hun overkwam. Wat opviel was dat er niet naar gekeken werd als je op het podium zat. Alles was toegestaan. Hierdoor kon ik het niet laten om bij de toegift "Pretty Vacant", de microfoon over te nemen om te laten horen, hoe het er in Amsterdam aan toe ging.

Ramones

Op 77 na, alle concerten van de Ramones gezien. Geweldig om deze punkers uit New York gas te zien geven, 33 tot 35 nummers in een uur. Grote klasse, wat een drive. Geen tijd om te roken of om een biertje te drinken. Eer je aan de beurt was en terug liep (altijd aan de rechterkant van het podium, kortste weg naar de bar) was je het bier al weer verloren door de dansende menigte. Immers bij deze geluidsgolf kon je NIET stilstaan. Top!

New Order 

Dit was voor mij het beste concert EVER in Paradiso. Mijn buurjongen, alternatief type, luisterde vaak  naar Joy Division. Het concert begon erg laat. Natuurlijk uitverkocht. Spooky sfeer. Bij het laatste nummer"Love will tear us apart" lieten ze de klokken 12 keer slaan, als eerbetoon aan Ian Curtis. Een kippenvel moment, dat ik nog steeds bij mij draag. Inmiddels ben ik 55 jaar en vader van 2 kinderen. Mijn dochter heet Joy en mijn zoon Ian. Hoe mooi kan het leven zijn. Soms gaat de familie naar Paradiso om een concert te pakken. Maar schijn bedriegt, de sfeer, het publiek, de bier- en ticket-prijzen zijn vergane glorie vergeleken met de jaren '80 en 90. Een ander noemt het "je wordt ouder pappie".

Peter Hook laat daarin tegen nog een vleugje over, van hoe het was. Geen poespas. Een schoolvoorbeeld voor alle opkomende rockers. Paradiso bedankt voor de poster, die ik heb meegekregen.

En aangezien ik door de jaren heen veelvuldig aanwezig was in de rocktempel en er zowat sliep, heeft huisfotograaf Max Natkiel mij op de gevoelige plaat vastgelegd. In zijn boek sta ik op foto rechts.

Dit is een klein bijdrage van een Paradiso fan.