Robbert Tilli
‘Paradiso voelt echt meer als een ervaring’
In Paradiso wordt elke dag geschiedenis geschreven. We kijken in deze serie nu wel graag terug naar de vijftigjarige geschiedenis van de poptempel, liefst zo ver mogelijk, maar verleden jaar, twee weken geleden of zelfs gisteren gebeurde er ook van alles. Er staat elke keer weer een nieuwe jonge generatie op. Assistent programmeur Tinka Hoek is een exponent daarvan. ‘Ik was -22, nee zelfs -23, toen Paradiso openging,’ rekent ze lachend uit. Ze is dus maar ietsje ouder dan London Calling, dat vorig jaar 25 werd.
Van hofstad naar hoofdstad
Met London Calling is een van haar favoriete programma’s genoemd. Tinka is verder betrokken bij de concertseries Indiestad en Sugar Mountain, Paradiso’s Americana en rootsplatform. Haar eerste Paradisoherinnering ligt nog tamelijk vers in het geheugen. ‘Want ik woonde hiervoor in Den Haag,’ zegt ze bij wijze van een disclaimer. ‘Mijn eerste Paradisoconcert was van Neutral Milk Hotel [2014]. Dat was een underground indie band. In de jaren negentig hebben ze een album uitgebracht waarmee ze nooit hebben getoerd, omdat hun zanger manisch depressief was. Een paar jaar geleden besloten ze om alsnog met dat album te gaan toeren en toen stonden ze ineens in een uitverkocht Paradiso.’
Vergelijkend warenonderzoek
Ze verontschuldigt zich haast omdat het een herinnering is van maar vier jaar geleden. ‘Ik zat natuurlijk altijd in het Paard [van Troje].’ Op verzoek wil ze best ingaan op het verschil tussen die twee zalen. ‘In Den Haag was het vaak gewoon bandje kijken, maar je had nooit dat wow-gevoel. Niks ten nadele van die zaal, maar Paradiso voelt echt meer als een ervaring. Optredens in zo’n oude kerk, daar kan eigenlijk geen enkele zaal aan tippen. Het is overal anders, andere types mensen, andere programmering.’
Bandjesavonden overal in de stad
Het was nooit in haar opgekomen dat ze uiteindelijk zelf in Paradiso zou komen te werken. Toen ze vanuit Den Haag naar Amsterdam kwam in de slipstream van haar vrienden die op het conservatorium zaten, is ze in de hoofdstad bandjes gaan programmeren. Ze werkte zich in de kijker met haar Music Matrix-bandjesvonden in de muzyQ in Oost, dat nu de Q-Factory heet. Met haar eigen bedrijfje ging ze vervolgens avonden organiseren op illustere plekken in de stad als Pakhuis Wilhelmina en Café De Koe. Dat mondde ook uit in avonden op de Dondergrondse in Paradiso, waar ze inmiddels na een sollicitatie op een marketingbaan al twee jaar werkt als de ‘PA’ (personal assistant) van programmeur Ben Kamsma.
Afwisselende locaties
Ze kon meteen op haar favoriete indiebandjes duiken. ‘Ja, dat was heel leuk. Ben is heel erg van de indie dingen, Indiestad en London Calling. Maar ook Sugar Mountain. Het is heel gevarieerd,’ stelt ze vast. ‘Ook al die verschillende locaties maken het heel afwisselend. Ik ben bijvoorbeeld ook betrokken geweest bij het eerste concert dat Paradiso programmeerde in ’t Zonnehuis [in Tuindorp-Oostzaan]. Dat was Kings of Convenience. Dat was heel interessant, ik was nog maar net begonnen en toen maakte ik dat al mee.’
Topshows
Tot haar favoriete shows behoren die van King Gizzard & The Lizard Wizard, Shame en Mac DeMarco die regelmatig te zien zijn geweest. Een eervolle vermelding krijgt verder nog het concert van Future Islands, vorig jaar maart in de Oedipus Brouwerij in Noord. Voor Whitney en Girl Band heeft ze een even grote zwak. ‘En Franz Ferdinand, die al zijn oude hitjes speelt… altijd goed!’ voegt ze nog toe aan de opsomming. Intimi weten dat haar grootste held ‘Aussie’ Alex Cameron is – twee meter lang in een glitterpak! - ook een graag geziene gast op de diverse locaties. ‘Ja hij is echt een topper,’ zegt ze met een blos van welgemeend enthousiasme op de wangen. ‘We hebben het nu over London Calling oktober 2016. Dat was voor iedereen de eerste kennismaking,’ verduidelijkt ze.
Souperen met Alex Cameron
Bij haar verliep dat net even anders. ‘Ik zat toevallig met hem te eten om half een ’s nachts. Ik had toen pas tijd om te eten. Van de kelder wordt tijdens London Calling altijd een grote backstage ruimte gemaakt met een lange tafel in het midden, waaraan de artiesten kunnen gaan eten. De kelder was uitgestorven. Ik was er alleen en er werd een bordje voor me opgewarmd. Opeens kwamen Alex Cameron en “zijn businesspartner” Roy Molloy binnen en erbij zitten. Zij zouden met z’n tweetjes de kleine zaal afsluiten om half 3 ’s nachts, als ik me niet vergis. Ik raakte in gesprek met hen. Roy bleek op dezelfde dag jarig te zijn als ik [18 mei]. Ik ben met ze meegegaan de zaal in. Bij hun optreden waren zo laat nog vijftien man aanwezig. Die hebben een fantastische show meegemaakt. Ik heb Alex en Roy daarna nog afgeleverd bij het Backstage Hotel. We zijn nog ergens een biertje gaan drinken, waarna ik ze heb “vrijgelaten” om naar een stripclub te gaan. Hij is daarna nog een paar keer teruggekomen, elke keer wat groter. Hij is nu groot genoeg om met band te toeren.’
Talentontwikkeling
Er zit een duidelijke groei in de carrière van het fenomeen Cameron. ‘Dat is echt Paradiso, dat een artiest via steeds groter worden locaties kan doorgroeien,’ observeert Tinka. Lemon Twigs heeft ze zo ook steeds een maatje groter zien groeien. ‘Er komt ook zoveel talent uit Nederland! Indian Askin, Canshaker Pi, Pip Blom, Nana Adjoa en Ella [van der Woude] doen het allemaal goed. Het is leuk dat Paradiso dat stappen zetten kan faciliteren. Het gaat om talentontwikkeling en opbouw van bands. Dat is belangrijk. Goed om te merken dat dat hun kwaliteit ook in het buitenland wordt gezien. Die bands staan niet voor niets op South by South West [SXSW] en toeren flink.’
De toekomst
In het jubileumjaar kan ze zich nu al verheugen op komende optredens van eels en Shame én de vijf shows met Patti Smith. ‘Het liefst die in De Duif.’ Maar eerst kijkt ze uit naar het jubileumweekend zelf. We moeten ook weer gaan werken aan het maken van nieuwe herinneringen voor in de toekomst.
Tekst door: Robbert Tilli