Op de Bühne met een breed repertoire

Ary Belinfante geeft bijvoorbeeld een serie pianoavonden tussen oktober 1917 en maart 1918. Daarin ondermeer de componisten Haydn, Mozart, Schumann, Franck, Debussy, Chopin en vanzelfsprekend ook een avond Beethoven. Het betreft hier allen soloconcerten. Hoewel de recensies over het algemeen positief zijn, zijn er hier en daar toch ook wel wat kritische kanttekeningen. Tussendoor is er een concert met zangeres Annie Vleming - v. d. Berg waarvoor Ary Belinfante de begeleiding verzorgt.

Er zijn meer ‘uitstapjes’ buiten de solo optredens. Zo zijn er in het winterseizoen van 1918 – 1919 een drietal concerten van Ary met de violist Ferdinand Helmann en de cellist Marix Loevensohn (leraar van Frieda Belinfante). Op het programma stonden alle pianotrio’s van Beethoven. Op 16 april 1919 vormt hij voor een concert een duo met de cellist Leo Lutmers.

Laatste jaren

In 1919 keert Ary Belinfante terug naar zijn liefde voor Beethoven. In feite is het een herhaling van de eerdere cyclus. Het eerste concert is op 25 oktober 1919, het laatste op 15 maart 1920. Opnieuw oogst hij bewondering zowel bij de recensenten als bij zijn publiek. Het Algemeen Handelsblad van 16 maart 1920 sluit haar lovende recensie af met: “En waarmee Belinfante een daad heeft verricht, die recht heeft op erkentelijkheid, omdat zij bovenal geestelijke beteekenis had en appelleerde aan een hooger dan uiterlijk muziekaal genieten.”  

Daarna is het een periode rustig, er zijn geen solo optredens meer. Het zou kunnen dat dit te maken heeft met de fysieke gesteldheid van Ary Belinfante. Dit wordt bevestigd door een aantal berichten in de kranten van januari 1921. Hij heeft een zware operatie moeten ondergaan en kan daardoor voorlopig niet optreden.  Frieda vertelt in haar biografie dat zij haar vader, nadat ze hem zag pijnlijden, direct naar een dokter heeft gebracht, naar de Boerhaavekliniek. Hij werd direct opgenomen en geopereerd en volgens haar ging het om een kankergezwel in zijn darmen. Pas in december 1921 is er weer aan aankondiging van een concert, het herstel was lang. Op 19 december zou het gaan om een pianorecital met Beethoven en Chopin. Het Algemeen Handelsblad schrijft op de 20^ste december dat het om een succesvol optreden ging en dat met name de aanwezigen zeer ingenomen waren.

Een heel bijzonder concert

In 1922 is er dan nog een ‘Eén guldens concert’ voor er een bijzonder optreden is op 8 januari 1923. Het gaat om een gezamenlijk optreden van vader en dochter, om Ary en Frieda. Het moet de laatste mogelijkheid geweest zijn op samen op het concertpodium te staan. Ary leefde volgens zijn dochter al met de gedachte dat hij niet lang meer zou leven. Het was duidelijk dat de kanker was teruggekeerd. Intensief werkten beiden toe naar het optreden. Het concert was een succes, wel werd nog aangemerkt dat Frieda’s spel nog enkele zwakheden kende. Maar over het algemeen waren de recensenten positief over de jeugdige debutante.

Terug naar de inhoudsopgave