Voor ons doemt een kolkende mensenmassa op gehuld in rood-wit en inmiddels in beschonken toestand. “Bloed, zweet en traaanen….!” schalt het hard over het plein. “Waar is Paradiso ook al weer?” vraagt mijn broer. Ik wijs naar het imposante kerkgebouw aan de andere kant van de kolkende massa: “Daar!” “Oh nee, dat hebben wij weer” klaagt mijn broer. Een politieagente biedt uitkomst en legt ons uit hoe we via een omweg langs de gracht bij Paradiso kunnen komen. “Je bent de zoveelste al, wat is er toch in Paradiso?” “Belle and Sebastian” antwoorden we.
De terugweg gaat een hoop sneller. Het contrast die avond tussen de lieve muziek binnen en het geweld buiten kan niet groter zijn. Het optreden was geweldig. Buiten blijkt het feestje volledig uit de hand gelopen te zijn met als dramatisch dieptepunt een steekpartij. Het Leidseplein is schoongeveegd. We laten ons humeur er niet door verpesten: op naar huis.