Koos KnookSamen met een maat van mij, uit een niet nader te definiëren dorp, bereidden we ons thuis voor op een legendarisch optreden. We dronken niet, maar zonder reden gingen we blowen. Iets wat provinciaaltjes altijd trachten te doen. Mijn maat had voor 25 gulden gehaald en ik besloot maar mee te doen. Het concert moest nog beginnen toen we totaal stoned aankwamen. Er waren twee psychbilly's die als waren hun eigen voorprogramma elkaar keihard door de zaal heen slingerden. Ik stond daar net te wachten op mijn eerste biertje toen die lui me snoeihard in mijn zij raakten.
Ik ging behoorlijk grokkie onderuit. Mijn maat kwam geschrokken met de biertjes in de aanslag terug. Het enige wat ik kon uitbrengen was: "Ik wil naar buiten, naar buiten!" en "Ik wil spa.". Bij de ingang aangekomen waren wij de enigen die naar buiten liepen, iedereen ging juist naar binnen. Net buiten gekomen hoorden we de eerste 'One, two, three' klanken van The Ramones. In de snackbar, tegenover Paradiso lurkte ik aan een spa'tje. Ik had nu geen pijn meer, maar was wel behoorlijk geestelijk door elkaar geschud en moest toch nog even op adem komen. Steeds bebroederlijk geflankeerd door mijn maat. Ik denk dat we daar wel 30 á 40 minuten geweest zijn, toen we toch besloten hadden om terug te gaan naar de overkant.
Het was daar een kolkende massa. Wat een geweldige ambiance. Op het podium stonden de rockers helemaal strak in hun stoere leren zwarte jackies, hun afgeragde spijkerbroeken en dito gymschoenen. In de zaal wemelde het van de zweterige lummels. Rockers, punkers, krakers, stuudjes... alles liep hier door elkaar heen. Tien minuten heb ik van het concert gezien en toch heb ik alles gezien. Het was geweldig en legendarisch. Het hele concert was om nooit meer te vergeten!
Ps: Dit is de laatste keer dat ik stoned naar een concert ben gegaan. Sterker nog: Ik heb na 1990 nooit meer geblowd. En dat is me prima bevallen.