Chris ReinewaldOmdat ik genoeg had van het bankvak en bij mijn avondstudie aan de Rietveld Academie overdag geld moest verdienen reageerde ik op een baan als meubelverkoper bij de firma De Ridder in de Hartenstraat. Het bleek net zo'n familiebedrijf als de loodgieterij van mijn ooms, niet ver daar vandaan in de Oude Spiegelstraat. De oude meneer Frits de Ridder die eerder rotan meubels aan ziekenhuizen, sanatoria en boten naar Nederlandsch Indie had verkocht werkte nog een dag in de zaak. Zijn zoon, de jonge meneer Frits, had een indrukwekkende snor en benutte de nostalgiegolf van de jaren 70 om zijn meubels te verkopen. Tempo doeloe, de Stille Kracht. De pauwentroon uit de Emanuelle-films verkochten "we" bijvoorbeeld maar ook de vierkante gevlochten vierkante meubels van Jan des Bouvrie. Om klanten te overtuigen loog ik een keer dat ik er zelf ook een thuis had staan.
Meneer Frits was een van de eerste ondernemers die naar "rood-China"was gereisd waar hij een mooi naar kamfer ruikende collectie hebbedingetjes had ingekocht. Die stonden met het Spaans aardrwerk in de kelder waar het zaak was om de shoprnde bezoekers in de gaten te houden omdat daar de kansen op winkeldiefstal het hoogst waren.
Ook uit China kwam de prachtige palmenspiegel die te duur was om verkocht te worden maar wel de aandacht trok in de etalage. En zo betaalde die aanschaf zich op een andere manier terug, leerde meneer Frits mij.
Hoewel ik nooit eerder verkocht had kreeg ik het vak en ook de winkel redelijk onder de knie. De zaak bevond zich in twee aaneengeschakelde panden waarvan ergens middenin de muren waar doorgebroken. Voor de klanten was het een beschaafd doolhof met allerlei gezellig ingerichte kamers met veel varens. Als verkoper was het de truuc om achterdoor via onze eigen trap van boven komend de potentiele klant halverwege te verrassen terwijl je zogenamd iets stond af te stoffen. Dan wist je of (zoals Elsschot schreef) ze "gaar waren om te lijmen."
Mijn collega's waren een zachtaardige ongetrouwde vrouw die - grappig maar waar - Riet heette. Zij knipte op gezette tijden ook de weerbarstige wenkbrauwen van de oude meneer Frits bij. De wiegenkamer was haar domein. Verder werkte er de wat geborneerde John die met zijn Amerikaanse opvoeding een feilloos oog meende te hebben voor vermogende klanten.
Als meewerkend manager had Meneer Frits alle gouden gidsen van het hele land gekocht en daaruit de adressen van artsen en specialisten genoteerd. Als het wat rustig was typten we met bruin schrijfmachinelint de adressen op enveloppen met daarin de mooie bruin-gouden catalogi met de wervende naam Woonweelde in Rotan.
Op de drukke koopavond en zaterdag kwamen mevrouw de Ridder en een kennis van haar uit Overveen helpen.
Als we aan het eind van de week een mooie omzet draaiden kregen we een mooie fles wijn naar huis.
De maandagen waren we dicht en waren alleen de boekhouder, de magazijnmedewerker en een simpele ziel aanwezig die een meester was in het stoelbodems vlechten.
De Ridder had zich ooit van buurtwinkel ontwikkeld tot een gedistingeerde zaak dus keurde de jonge meneer Frits mijn hippe tuinbroek af die ik op zaterdag speciaal had aangetrokken.
Uiteindelijk vond hij dat ik niet genoeg verkocht en werd ik bijrijder voor de chauffeur. Daarop tuften hij en ik gezellig in een bruin-gouden met rotan lijntjes afgezette Fiat bestel door de randstad. Ik leerde de edele Amsterdamse kunst van het takelen met touw en blok (altijd met de gevel in je rug) en zo kregen we lekkere fooien. Fijn was het om na het laden van de auto in de late middag tevreden tegen de warme stenen van de buitenmuur te staan soezen om af en toe wat te roepen tegen de jongens van de horecabakkerij verderop in de Hartenstraat.
Maar mijn gerace naar de winkel en weer naar huis in Buitenveldert en dan 's avonds naar de academie eisten toch zijn tol. Meneer Frits moest mij ontslaan wat mij niet spijtte.
Jaren daarna vierde De Ridder een jubileum om uiteindelijk toch te sluiten. De dochter van de jonge meneer Frits heeft nu een veel kleindere luxe geschenkwinkel in de straat onder de naam DR. En ik heb geleerd te verkopen.