Kruidenier Rimini

Sluiten op Jom Kippoer?

Ik was voor de oorlog filiaalhouder van de Coöperatie in de Jodenbreestraat.

Waar zat ik nu ongeveer? Je hebt eerst het Rembrandthuis, dan De Vries van Buuren, dan een poelier, de sigarenwinkel van De Raap, het kaaswinkeltje van Kats, het boter- en kaaswinkeltje van Van der Woude, en dan kwam mijn winkel van de Coöperatie.

Ik ben in die tijd maar een keer gesloten geweest met Grote Verzoendag. En toen kwamen diezelfde joodse mensen die tegen de openstelling van de winkels waren toch langs voor een paar boodschappen.

Ik woonde toen achter de winkel en dorst toen niet te weigeren, want de klant was koning. Ik heb toen zo vaak naar de deur moeten lopen dat ik boos werd en uitriep: ‘Nou kennen ze voor mij naar de verdikkemis lopen, maar ik hou Jom Kippoer niet meer gesloten.’

Nou dat had je in de buurt moeten horen! Maar die Jom Kippoer dat ik het open had, toen had ik het nog druk ook! Want al die mensen die zo tekeer gingen, die gingen heus niet naar de kerk toe. Maar als je toen naar het Rembrandttheater of naar Tuschinski kwam, dan was het afgelaaien die dag, van diezelfde joodse mensen.

Openingstijden

In de Jodenbreestraat had je de bioscoop Tip Top, op de hoek met de Uilenburgersteeg. Nu had je voor de winkels van de Coöperatie in Amsterdam een acht-uur sluiting, die gaven het voorbeeld. Later werd het zeven uur. Maar dat kon bij mij niet omdat tip top om acht uur aanging, en van zeven tot acht had ik het te druk met het snoep, want er werd verschrikkelijk veel snoep verkocht.

De bezoekers, de jodenmensen, haalden de pinda’s en de bonbonnetjes en de chocolaatjes om naar de Tip top te gaan. Dus ik mocht van zes tot zeven sluiten en dan moest ik weer openmaken van zeven tot acht.

Kleine boodschappen

Ja, als je weet hoe die mensen boodschappen deden… Een half onsje boter was niets, als ze de helft daarvan hadden kunnen krijgen, hadden ze het gekocht. Maar ze aten goede boter! En ze wisten niet van een pond suiker, nee, een ons suiker moesten ze hebben. Ik heb het zelf verkocht, dus ik weet het: een cent azijn, een cent bleekpoeder, twee centen bleekpoeder, een half maatje sla-olie, een cent peper, een half ons rozijnentjes, een ontbijtkoek van drie cent, en dat was een behoorlijk koekje hoor.

Uit: Philo Bregstein en Salvador Bloemgarten (samenstellers) – Herinneringen aan Joods Amsterdam. (Uitgeverij De bezige Bij – Amsterdam, 1978)

Geplaatst met toestemming van Salvador Bloemgarten!