Frederieke Jacobs
Van de vroege ontstaansgeschiedenis van het pand en Fred Stähle weet Hans Egstorf weinig af. Wel weet hij dat er voor zijn komst bakker Rekers zat, die ook een zaak had op de hoek van de Prinsengracht en de Leidsestraat. Nadat Rekers uit het pand vertrok, nam bakker Van Eijk het pand aan de Spuistraat over. Hans kwam vervolgens bij Van Eijk in dienst en werkte daar zo’n tien jaar, totdat hij in 1990 de zaak kon overnemen.
Het interieur van bakkerij Egstorf is even opvallend als het door Van Arkel ontworpen exterieur: aan de wanden zijn grote tegeltableaus aangebracht die het proces van brood bakken afbeelden. De tegeltableaus stammen uit 1894 en verbeelden de oogst, het maken van het deeg en uiteindelijk het blazen van de hoorn wanneer het brood gebakken was.
Al 38 jaar in het vak
Op dertienjarige leeftijd begon Hans Egstorf met werken. Hij gluurde als klein jongetje af en toe door het kelderraampje van bakkerij Kloppenburg op de Nieuwmarkt en verkondigde op zesjarige leeftijd dat hij ‘bakker wilde worden’. Het pand op de Spuistraat 274 huisvest ook zo’n kelderbakkerij, waar het brood iedere dag wordt bereid voordat in de winkel wordt afgebakken.
Toen Hans Egstorf net begon met zijn bakkerij in 1990, stonden de klanten tussen 11 en 2 uur ‘s middags in rijen voor de deur. Hans en drie medewerkers werkten hard om iedereen van verse broodjes te voorzien. Maar de tijden zijn veranderd. ‘Mensen kopen waar ze lopen’, zegt Hans stellig. Doordat er steeds meer grote bakkerijketens – ‘de grote jongens’ noemt hij ze – en speciaalbakkerijen opkomen, loopt de klandizie terug. Het vertrek van grote bedrijven uit Amsterdam, en dan met name in het gebied rond de Spuistraat, is ook direct merkbaar in de omzet.
Roerige tijden
Het maandenlange openbreken van de Spuistraat door werkzaamheden in 2003 heeft Hans een flinke financiële klap gegeven. Zijn spaargeld is grotendeels verdwenen doordat de winkel haast onbereikbaar werd en klanten wegbleven. De gemeente was indertijd nog niet bereid om een compensatie of vergoeding aan te bieden voor gedupeerde winkeliers. Om zijn buffer weer aan te vullen, zal Hans dus nog een tijd aan het werk moeten blijven.
Bakkerij Egstorf wacht verontrust af wat de komst van een nieuwe concurrent zal betekenen. In het naast de winkel gelegen restaurant November gaat naar verluid een van de ‘grote jongens’ zich vestigen. De internationaal opererende bakkerij Le Pain Qoutidien heeft als franchise met ongeveer 150 zaken in heel Europa veel geld te besteden, en gaat bovendien een terras openen naast zijn winkel: dat kan, in de woorden van Hans, wellicht de ‘nekkenbreker’ van zijn bakkerij betekenen.
Optimistisch
Het assortiment van zijn winkel is in de loop der jaren veranderd door de wensen van de klant. Tegenwoordig vliegen de verse fruitsappen en smoothies als warme broodjes over de toonbank. Ook de belegde broodjes en het speciale zonnepoenbrood (met zonnebloem- en pompoenpitjes) zijn in trek. Wat er gaat gebeuren als de nieuwkomer zich tegenover bakkerij Egstorf heeft gevestigd, is nog onbekend, maar Hans Egstorf blijft optimistisch. ‘Anders verzinnen we weer iets nieuws’, aldus Hans. Wellicht ligt de toekomst van bakkerij Egstorf in hoogwaardig zuurdesembrood…
