Een greep uit mijn vele concerten...

Auteur: Fallback image Rob Mense
Paradiso

Een greep van mijn onstuimige bezoekjes in Paradiso vanaf mijn eerste concert van Madness op 2 februari 1980. Deze avond ging er een wereld voor mij open. Vanaf dat moment, bezocht ik Paradiso vaker.

Concert Madness in 1980 - Foto: Rob Mense

Concert Madness in 1980 - Foto: Rob Mense

Madness

Voor het eerst naar de grote stad, met een visgraat-colbert geleend van opa. "Doe je wel voorzichtig in Amsterdam, er zijn krakers, drugdealers enz. Niet veilig dus voor een 17-jarige jongen, op tijd thuis, geen drank en drugs", zei mijn moeder. "Jaaaaa ma." Heel stoer op het bushokje gaan zitten, waarbij de buurt meteen reageerde van "dat mag niet". En terwijl ik in de verte de bus zag aankomen, snel eraf, want anders mag je niet mee.

In Amsterdam aangekomen, was het aftasten. Van diverse pluimage, waaronder de skinheads, liep richting Paradiso. Eenmaal binnen voelde ik me op mijn gemak. Het was niet als bij een voetbalwedstrijd je bent vóór Ajax of vóór Feyenoord. Je kwam hier voor een gezamenlijk doel; genieten van muziek, dansend in een ranzige sfeer. Het maakte niet uit hoe je eruit zag. Je sloot tijdens het nummer "Nightboat to Cairo", gewoon aan bij het polonaise-treintje. Bij het laatste nummer van Madness, droegen ze hun logo op petjes. Uiteraard werd er een petje gepikt door een skinhead, slechts om indruk te maken op zijn groep.

Deze avond ging er een wereld voor mij open. Vanaf dat moment, bezocht ik Paradiso vaker. Hierbij een overzicht van enkele concerten: Simple Minds, OMD, ABC, Thompsons Twins, Brood, Scene, Blancmange, Marc Almond, Culture Club, UB40, Bowie, Aswad, Yellowman, Snoop Dog, Echo, Bad manners, UK subs, Burning Spear, Raymond van het Groenewoud, FisherZ, Cramps, Killing Joke, H. Rollins, King Kurt, Depeche Mode, Jesus and the Marychain, Stray Cats, DAF, PIL, Lloyd Cole, Paul Young, Swans, Sisters of Mercy, Duran Duran, Red Hot Chili Peppers, Underworld, Les Negresses Vertes, Adam and the Ants, De Dijk, Big Country, Alarm, Tegentonen festival, Butthole Surfers, Sonic Youth, Claw Boy Claw, Dutch, Div, Ex, Kiem, Pogues, Mink de Ville, Eek a Mouse, Specials, enzovoort, enzovoort.

Door de jaren heen heb ik meer dan 400 concerten bezocht in Paradiso, enkele hoogtepunten:

Bronski Beat

Na afloop John Foster en Steve Bronski tegengekomen bij broodje van Kootje op het Leidseplein. Leuk gesprek gehad over de homoscene ,die zij erg toegankelijk vonden in Amsterdam. Ze uiteraard laten signeren... op een briefje van 5 gulden.

5 gulden biljet met handtekeningen - Foto: Rob Mense

5 gulden biljet met handtekeningen - Foto: Rob Mense

TC Matic 

Het groepje vrienden, dat meeging na Paradiso groeide uit tot een tiental. Waaronder vriend Erik uit Heiloo. Die avond droeg hij de nieuwste Seiko-horloge van dat moment. Tijdens het pogoën verloor hij dit horloge. Na afloop zijn we gaan zoeken en hebben zijn horloge terug gevonden... platgetrapt in de houten vloer! Alleen de horlogekast was nog over. Een legendarisch verhaal dat bij elk concert weer terugkeert: "Hee Erik, hij ligt er nog steeds!"

Concert TC Matic - Foto: Rob Mense

Concert TC Matic - Foto: Rob Mense

Iggy Pop 

Het beest ging tekeer zoals je de van "The Father of Punk" mag verwachten. Vrienden moesten tijdens het concert worden afgevoerd richting EHBO, gebroken neus en tanden kwijt door het gebeuk tijdens het pogoën. Kortom een heftig concert. Zoals gewoonlijk belandde we na afloop aan de bar, met een overdosis aan bier. Deze keer letterlijk de wonden likkend. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.  RAW POWER!

Concert Iggy Pop in Paradiso - Foto: Rob Mense

Concert Iggy Pop in Paradiso - Foto: Rob Mense

Doe Maar

Mijn zusjes, destijds 15 en 17 moesten ook maar eens mee naar Paradiso. Maar dan wel onder begeleiding van hun oudere broer van 19. Een Nederlandse band in een uitverkocht Paradiso dat kan toch niet. Een hoop gedoe met skinheads, deze wilden de zaak verstieren. Henny Vrienten trok zich niks aan van alle commotie en speelde de pannen van het dak. En ik was bij het podium constant mijn zusjes aan het beschermen in de woelige menigte. 

Linksboven onder de groene letter sta ikzelf, frontcover van de OOR.

Cover Oor met Doe Maar

Cover Oor met Doe Maar

Mano Negra

In de videoclip was te zien, hoe er een toren van mensen werd gevormd, zo hoog mogelijk. Dit leek mij wel wat om mee te maken. De zaal stond vol met Fransen en Spanjaarden. Geweldige sfeer in uitverkocht Paradiso, feestje bouwen was het motto. de band wist niet wat hun overkwam. Wat opviel was dat er niet naar gekeken werd als je op het podium zat. Alles was toegestaan. Hierdoor kon ik het niet laten om bij de toegift "Pretty Vacant", de microfoon over te nemen om te laten horen, hoe het er in Amsterdam aan toe ging.

Concert Mano Negra - Foto: Rob Mense

Concert Mano Negra - Foto: Rob Mense

Ramones

Op 77 na, alle concerten van de Ramones gezien. Geweldig om deze punkers uit New York gas te zien geven, 33 tot 35 nummers in een uur. Grote klasse, wat een drive. Geen tijd om te roken of om een biertje te drinken. Eer je aan de beurt was en terug liep (altijd aan de rechterkant van het podium, kortste weg naar de bar) was je het bier al weer verloren door de dansende menigte. Immers bij deze geluidsgolf kon je NIET stilstaan. Top!

Poster Ramones Paradiso

Poster Ramones Paradiso

New Order 

Dit was voor mij het beste concert EVER in Paradiso. Mijn buurjongen, alternatief type, luisterde vaak  naar Joy Division. Het concert begon erg laat. Natuurlijk uitverkocht. Spooky sfeer. Bij het laatste nummer"Love will tear us apart" lieten ze de klokken 12 keer slaan, als eerbetoon aan Ian Curtis. Een kippenvel moment, dat ik nog steeds bij mij draag. Inmiddels ben ik 55 jaar en vader van 2 kinderen. Mijn dochter heet Joy en mijn zoon Ian. Hoe mooi kan het leven zijn. Soms gaat de familie naar Paradiso om een concert te pakken. Maar schijn bedriegt, de sfeer, het publiek, de bier- en ticket-prijzen zijn vergane glorie vergeleken met de jaren '80 en 90. Een ander noemt het "je wordt ouder pappie".

Joy Division memorablia

Joy Division memorablia

Peter Hook laat daarin tegen nog een vleugje over, van hoe het was. Geen poespas. Een schoolvoorbeeld voor alle opkomende rockers. Paradiso bedankt voor de poster, die ik heb meegekregen.

En aangezien ik door de jaren heen veelvuldig aanwezig was in de rocktempel en er zowat sliep, heeft huisfotograaf Max Natkiel mij op de gevoelige plaat vastgelegd. In zijn boek sta ik op foto rechts.

Pagina uit fotoboek van Max Natkiel

Pagina uit fotoboek van Max Natkiel

Dit is een klein bijdrage van een Paradiso fan. 

All rights reserved

1262 keer bekeken

3 remarks

Add your reaction
Michiel Blijboom

Heel herkenbaar...

...allemaal. Zo heb ik zelf ook een overweldigende hoeveelheid herinneringen aan die prachtige tijd. Volgens mij ging ik in de jaren 80 zo'n drie keer per week naar Paradiso. Kon ook makkelijk met die entreeprijzen: een tientje voor een band, vijftien gulden voor een grote band en vijf piek voor punk. En anders was er altijd nog de goedkoopste zwarthandelaar ter wereld, rechts van de ingang, om de hoek, die maar een knaak per kaartje wilde verdienen. Of er was de stempel-truc: lekker dik aandrukken, dan naar buiten omdat je 'iets vergeten was' en dan (wederom om de hoek) je nog natte stempel delen met een of twee van je maten. En zo zijn er ook talloze mooie anekdotes over bezoek aan de wedstrijden van Ajax. Blij dat ik het allemaal heb meegemaakt en nee, anno nu is er geen reet meer aan (hoewel ik nog steeds regelmatig naar concerten ga).

Eric Magermans

Horloge

Dat horloge bij TC Matic kan ik nog herinneren, Lachen man !

In de jaren 80 kon je gewoon elke avond een goeie band zien in Paradiso of de melkweg dat is nu niet meer.

Groeten Eric Magermans

Cor Jabaaij

leuk om te lezen

Zo vroeg als jou was ik er niet voor het eerst. Maar leuk te lezen!