De kruidenwinkel van Betje en Suze Blok

Verscholen achter de viskramen met de uitgestalde manden en kisten met zeedieren zaten de gewone winkels. Zo had je bijvoorbeeld de kruidenwinkel van Betje en Suze Blok. De winkel was rustig en welriekend als een kloostertuin. Geurde buiten lucht van verse vis de hemel in, binnen bij de zusjes geurde het naar saffraan en foelie, naar laurier, vooral naar laurier, naar jeneverbessen, naar inlegkruiden en een mengsel van alles wat, dat vleeskruiden heet. Saffraan en foelie werden altijd bij elkaar verkocht. De klantjes bestellen ook: ‘Geef mij voor vier duiten saffrane-foelie.’

De klanten zouden verbaas hebben opgekeken dat de gemalen meeldraden van de crocussen los van de gemalen foelie werden verkocht. Betje en Suze dreven een drukke nering. Was Jacob Hooy, achter de Waag, beroemd om zijn kruiden, de Vissteeg was dichter bij de hand. Druk hadden de zusjes het. Saffrane-foelie moest een verstandige huisvrouw nooit in voorraad houden. Dan zou het aroma er vanaf gaan. En hoe zou één vrouwtje in de buurt op vrijdagavond kippen-soep-zoals-het-hoort hebben kunnen maken als er niet een snufje saffrane-foelie van de zusjes in zou zijn gegaan met een klein bewijsje gehakte peterselie? Dan pas kreeg kip en vermicelli de edele smaak van een kosjere godenspijs.\

vrij naar: Meyer Sluyser - Amsterdam, je hebt een zoute smaak – NV Het Parool – Amsterdam, 1964. blz 108 e.v.