Bram kent iedereen

Mijn buurtwinkel is een winkel in alles en niets. De winkel heeft geen naam, het is gewoon de winkel van Bram. Geen idee wat zijn achternaam is, maar bij Bram past ook eigenlijk geen achternaam. Hij verkoopt de meest uiteenlopende dingen. De meeste zijn tweedehands: oude borrelglaasjes, stoelen, speelgoed, (rol)schaatsen, etc. Maar hij verkoopt ook steeds meer schilderijen, vaak door hemzelf gemaakt.

Altijd wordt ik er wel door iets verleid dat ik niet zocht. Een lamp uit de jaren vijftig, een oude gereedschapskist, een mooi vaasje. Laatst nog een derdehands piano. Bram hielp mee om hem op een karretje naar ons huis te rijden, mee in de lift, helemaal tot de plek waar hij nu staat. Service van de (eenmans)zaak.

De openingstijden van de winkel zijn onduidelijk. Vaak is hij open, soms is hij dicht, dat blijft een verrassing. Maar Bram is nooit ver uit het zicht. Hij staat zelden in de winkel, hij leeft op straat. Daarom kent hij ook iedereen, en kent iedereen hem. Als je over het bruggetje de Vierwindendwarsstraat infietst is de kans zeker vijftig procent dat je hem ziet. Altijd lachend. Even zwaaien, even ouwehoeren, en dan weer door. Als hij nou ook nog brood zou verkopen zou het de ideale buurtwinkel zijn.