Chris ReinewaldAnders dan de meeste herenkappers praatte meneer Hessels je niet de oren van het hoofd. Was hij discreet of juist stug? Als jongetje denk je daar niet over na. Mij staat vooral bij dat hij moeilijk liep, misschien wel mank liep en daarom zuchtend om je heen bewoog. Vaak leunde hij daarbij met een hand op de kappersstoel. Als ik mijn oma bezocht, liet mijn moeder mij in zijn kapsalon wel eens knippen. Het was een echte grote mannenwereld. Dat vrouwen bijvoorbeeld ook bloot konden zijn ontdekte ik door een blad in zijn leesportefeuille dat wonderlijk genoeg De Lach heette. Behalve bloot stonden er schalkse cartoons in waar volwassenen om konden lachen.
Aan de muur prijkte een gesigneerde foto van Jan Wienese, Olympisch roeikampioen en zoon van de befaamde laddermakers en goed geknipt: bij meneer Hessels vanzelfsprekend. Zijn gloriedagen lagen toen al achter hem. Ooit knipte hij mijn opa, de loodgieter, thuis en nog eerder schoor hij de mannen in straat voor ze naar hun werk gingen. Iedereen had daarvoor een laatje met eigen scheermes erin. En nog steeds verkoos hij een handtondeuse boven een electrisch exemplaar. Je voelde het koude staal in je nek en hoorde daarbij een soort klokkend geluid. Uiteraard sproeide meneer Hessels daarna Dr Dralles' berkenhaarwater over je kort geknipte kop.
Tussen de middag en 's avonds at het echtpaar beneden de zaak in de keuken. Op zondag zaten ze juist een verdieping daarboven en keken vanuit hun spionnetje de straat in of ze wisselden een blik met mijn oma die na de dood van haar echtgenoot jaren hetzelfde deed, er recht tegenover.