Frits Slicht
Daarna vervolgt Sam met de zin: ‘Nu onze reis naar Englander’. Hij schrijft het echt, mogelijk gaat het om een verschrijving, maar toch. Hij vermeldt dat chazan Goldstein overweegt om het koor naar Engeland te halen. De tijd is er rijp voor, mits niet te lang gewacht natuurlijk. Sam heeft Goldstein geschreven om met hem, Schlesinger, in contact te treden. Op woensdag 7 juni zou Goldstein met enkele invloedrijke personen gaan overleggen. Sam heeft er nog niets van gehoord. Zelf is hij alvast bezig om een soort van financieel plaatje te maken. Aan onkosten verwacht hij toch zeker wel een bedrag ƒ 1000,-. Verder is hij van mening dat ze toch zeker wel
ƒ 500,- per avond kunnen vragen of verlangen. Om alvast een aantal optredens in te plannen, denkt hij dat het koor wel voor de vluchtelingen zou kunnen zingen. Ook aan ziekenhuizen heeft Sam gedacht, misschien kan er wel een liveoptreden in de BBC studio worden geregeld. Hij schrijft dat dit laatste zelfs al is toegezegd. Door dit liveoptreden ziet hij ook wel de mogelijkheid om nog een grammofoonplaat te maken. Nu verwacht hij dus stappen van zijn grote leermeester. Hij kan in Engeland aan de touwtjes gaan trekken. Hij hoopt ook een gezamenlijk optreden in Londen met hem en met chazan Goldstein. Volgens hem is er nu zo veel aandacht voor hem en zijn koor dat de Joden in Engeland massaal naar hun optredens zouden willen komen. Zeker nu er een foto van het koor in de Jewish Chronicle heeft gestaan.
Volgens Sam is het repertoire zeer omvangrijk, hij spreekt over wel 200 liederen (synagogaal, Oost-Europese en moderne Palestijnse liederen). Als er in Amsterdam volle zalen zijn, dan toch zeker wel in Engeland met de dirigent Englander (onderstreept door Sam). Zijn hoop is echt gevestigd op Schlesinger, hij spoort hem echt aan om actie te ondernemen. Met zijn energie moet het lukken. Daarna schrijft hij: “Het koor heeft nu lang genoeg stil gelegen en mag zoo maar niet vergeten worden. De naam welke dit koor mocht verwerven, is voor 100% gerechtigd, dit is geen hoogmoed – want daar ben ik niet voor te vinden, maar ik wil met onze goeie Joodsche Kunst de wereld door, dit mag iedereen hooren.”
Blijkbaar heeft hij de brief niet in een keer geschreven, want hij vermeldt hierna dat hij van Goldstein vernomen heeft dat er een ‘artisten agent Susman’ gevonden is die de zaak ter harte wil nemen.