Frits Slicht
Mevrouw Warting komt blijkbaar ogen te kort, telkens vallen haar weer bijzondere en mooie zaken op. Of zoals zij zelf constateert: “Bij het doorwandelen van showroom en stapelplaatsen, werden onze oogen dan door 't een, dan door 't ander geboeid.” Zo merkt zij een mooi inktkokertje op dat op geen enkele damesschrijftafel zou misstaan. Daarna wordt haar gewezen op een van de laatste ontwerpen of creaties van Nienhuis. Of zij het echt kan waarderen is niet helemaal duidelijk. Zij noemt het ‘een merkwaardig model vaas’. Figuur G is de door Warting beschreven als ‘een merkwaardig model vaas’, bron: De Leli, jrg 1, no 4, 01-12-1909 
Aangezien het tijdschrift De Lelie een katholiek tijdschrift is, mag een beschrijving of het benoemen van de door De Distel vervaardigde wijwaterbakjes niet ontbreken. Emily Warting noemt als ontwerper Theo Molkenboer, een ontwerper die ik zelf helemaal nog niet had genoemd. In het kort dan; Theo Molkenboer (bron: wikipedia.org/wiki/Theo Molkenboer ) is geboren in Leeuwarden op 23 februari 1871 en vooral bekend als schilder maar net als de andere door mij genoemde ontwerpers was hij veel meer dan dat. Zijn middelbare schoolopleiding (5 – jarige HBS) voltooide hij te Rolduc in Limburg. Met recht een gedegen katholieke scholing. Hoe lang hij bij De Distel heeft gewerkt of hoe lang hij materiaal (ontwerpen) heeft geleverd, is niet bekend. Affiche voor Vrouwenkiesrecht uit 1918, ontworpen door Theo Molkenboer, bron: Wikipedia Commons 
Mevrouw Warting beschrijft het als volgt: “De welbekende teekenaar Theo Molkenboer maakte het ontwerp voor een paar wijwaterbakjes, welke ook in de werkplaatsen van “de Distel” werden uitgevoerd (fig. h). De zeer streng opgevatte lijnen der teekeningen behoeven geen verder betoog, spreken voor zich zelf. Op onze modern ingerichte slaapkamers, waar slechts weinig versiering mag aangebracht, zullen deze bakjes zeker een welkomen gast worden, met hunne zuivere, heldere kleuren, brons en geel, of blauw en geel op ivoir-fond.”
Aan het eind van het artikel is er nog een summiere beschrijving van het bakproces. Want zij was in de gelegenheid om te zien hoe een aantal voorwerpen werden gemaakt. Overigens spreekt zij ‘over wij hebben mogen aanschouwen’, met wie zij nog meer op bezoek was bij De Distel is niet bekend. In ieder geval moet er een fotograaf betrokken zijn geweest, gezien de afbeeldingen. Maar zijn of haar naam wordt niet vermeld. Voor het hele artikel verwijs ik naar Delpher en wel naar deze link DELPHER.
OF NAAR: Verhaal 44