Frits Slicht
Ik had het nog nooit gedaan, maar dacht het wel te kunnen
Tjeerd mocht komen en de rest lijkt geschiedenis. Probleem was wel dat Tjeerd geen enkele ervaring had met het schilderen op of van plateel. In de autobiografie vertelt hij, hoe hij te werk ging. Hij kreeg een opdracht en telkens kreeg hij de vraag of hij wist wat een en ander betekende. Hij moest een tegel beschilderen van een jonge vrouw in Volendams kostuum. Wist hij dat als het eenmaal op de tegel stond het niet meer veranderd kon worden? Wist hij dat hij zelf de kleuren zelf moest maken en dat de kleuren veranderen in de oven? De reactie van Tjeerd was: "Ik knikte wederom van ja. Maar ook dat alles was me volkomen vreemd. Ik wist niets! Ik zette de kaken op mekaar. Ik zou mijn best doen het in ieder geval te leren. Verdorie, ik moest het leren en ik zou het leren." (bron: Tjeerd Bottema, Mijn Leven - blz 31). Zijn eerste product vond hij zelf 'snert', maar zaalchef Wim Jansen was niet ontevreden. Hij kreeg, na overleg met Lob, een tweede en een derde kans. Distel, streekdracht tegel, decor Scheveningen, signatuur TB (Tjeerd Bottema), 15,2 x 15,2 cm (coll. Bert-Jan Baas) 
Na deze eerste poging zouden er nog vele producten, tegels, van zijn hand komen. In de autobiografie van Tjeerd Bottema staan onvoorstelbaar veel afbeeldingen, maar van zijn werk bij De Distel ontbreekt elk spoor. Maar dankzij het internet en de grote verzameling plateel tegels bij het Keramisch museum Goedwaagen zijn er nog wel wat voorbeelden te zien. Streekdracht tegels van De Distel, bron: Keramisch Museum Goedewaagen (1), mogelijk uit de collectie van Bert-Jan Baas. 
Werken bij De Distel
In de genoemde autobiografie is hij jammer genoeg vrij kort over zijn werkzaamheden bij De Distel, hij noemt met uitzondering van de namen van Willem Jansen en Jacobus Lob geen andere namen. Wel noemt hij nog twee anonieme plateelschilders. De eerste is iemand die hele stadsgezichten kopieert op tegels en hij noemt hem een knap vakman. Deze persoon werkte naast de werkplaats van Tjeerd en met hem filosofeerde hij over schrijvers als Frederik van Eeden en Tolstoj, maar ook over spiritisme en geheelonthouding. De andere medewerker noemt hij ‘een vazenversierder’ die met veel belangstelling naar genoemde gesprekken luisterde maar er niet altijd veel begreep. Streekdracht tegels van De Distel, bron: Keramisch Museum Goedewaagen (2), mogelijk uit de collectie van Bert-Jan Baas. 
In deze periode werkten er bij De Distel in ieder geval een aantal personen die we bij naam kennen. Willem Jansen natuurlijk die al genoemd is, maar ook de broers Philip en Emanuel van Praag en mogelijk ook Meijer Smeer. Hij moet ook Cor(nelis) de Bruin hebben gekend, want die werkte toen als ontwerper bij De Distel. Emanuel van Praag was bijna zeker geen ontwerper, maar schilder / decorateur bij De Distel. Meijer Smeer is op zeer jonge leeftijd begonnen bij De Distel en uiteindelijk als werkmeester geëindigd.
NAAR: Verhaal 24